Βόρεια Ροντόνια-Βραζιλία Η ιστορία του Ρούσο και του γερο-κόκορα

Ο Wenderson Francisco dos Santos είναι ένας από τους πολλούς ηγέτες αγροτικών ριζοσπαστικών οργανώσεων στην Βραζιλία, που δεν θα γινόταν γνωστός σε όλη την χώρα και έξω από αυτήν αν δεν ερχόταν αντιμέτωπος με την ισχύ των τσιφλικάδων και με τα δικαστήρια που σχεδόν πάντα βρίσκονται με το μέρος τους. Ο Wenderson, γνωστός και σαν Ρούσο (αγροίκος στα βραζιλιάνικα), έφτασε στην Ροντόνια στις αρχές του ενενήντα. Ο πατέρας του, ο κυρ-Οντιέλ, ήρθε από το Μπέλο Οριζόντε, καταδιωγμένος από την εξαθλίωση που επικρατεί στην Κοιλάδα Ζεκουιτνχόνχα, μια από τις φτωχότερες περιοχές στην πολιτεία Μίνας Ζεράις. Κατάφερε ύστερα από κόπους να αγοράσει ένα χωράφι και να φυτέψει καφέ, αλλά μετά την μεγάλη κρίση στις τιμές, στα τέλη του ενενήντα αναγκάστηκε να πουλήσει το χωράφι για να επιβιώσει. Ξανάγινε εργάτης γης, μαζί με τους νεαρούς γιους του. Ζώντας τα βάσανα του πατέρα τους και άλλων φτωχών αγροτών οι γιοι του κυρ-Οντιέλ εντάχθηκαν στον Σύνδεσμο Φτωχών Αγροτών της Ροντόνια, μιας οργάνωσης που γεννήθηκε ύστερα από την μεγάλη σφαγή των εξεγερμένων αγροτών το 1995, στην φάρμα Σάντα-Ελίνα στην νότια Ροντόνια, από την αστυνομία. Ο Ruco, έγινε γνωστός στην βόρεια Ροντόνια, στην περιοχή του Cujubim, ύστερα από το 2002, όταν οι υποσχέσεις του Λούλα έδωσαν ελπίδες στους αγρότες για μια καλύτερη ζωή και ξέσπασαν αγώνες για την αναδιανομή της γης.

Το 2003, στο διάστημα που ενισχύθηκαν οι αγώνες και οι συγκρούσεις με τους τσιφλικάδες και τις συμμορίες τους, στο Ζαρού του Σερινγκάλ, διακόσια χιλιόμετρα από το Cujubim, βρέθηκε νεκρός ένας guaxeba, όπως αποκαλούν οι αγρότες τους πληρωμένους πιστολέρος των γαιοκτημόνων. Ο σκοτωμένος ήταν στην υπηρεσία του Αντόνιο Μαρτίνς ντος Σάντος (του ονομαζόμενου και «γερο-κόκορα»), ενός βίαιου τσιφλικά που οι συμμορίες του σκορπούν τον τρόμο στα χωριά και τους δρόμους της βόρεια Ροντόνια. Ψευδομάρτυρες στην υπηρεσία του «γερο-κόκορα», αναγνώρισαν σαν δολοφόνους τον Ρούσο και δύο συντρόφους του. Από τότε ο νεαρός αγωνιστής σέρνεται στις φυλακές, αφού στην πορεία οι αρχές ανακάλυψαν και άλλα παλιά «παραπτώματά» του για να τον κρατούν στην ουσία όμηρο των τσιφλικάδων στη σύγκρουση τους με τους φτωχούς ακτήμονες. Από τις φυλακή του Ζαρού μέσα στην οποία ο Ρούσο παρά τρίχα γλίτωσε την ζωή του από τους δολοφόνους του «γερο-κόκορα», χάρις στην αλληλεγγύη των υπόλοιπων κρατούμενων, στάλθηκε σιδηροδέσμιος στο διαβόητο κολαστήριο του Ούρσο Μπράνκο στο Πόρτο Βέλιο (φυλακή που διαδέχθηκε το Καραντιρού, σαν η πιο σκληρή της χώρας). Ο Ρούσο δοκίμασε όλα αυτά τα χρόνια σκληρά σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια με πιο χαρακτηριστικό την περίπτωση της κηδείας του πατέρα του. Ο κυρ-Οντιέλ πέθανε από τις κακουχίες και μόνο ύστερα από τις επίμονες εκκλήσεις οργανώσεων αλληλεγγύης οι αρχές επέτρεψαν στον Ρούσο να πάει στην κηδεία του. Η σκηνή της συνοδείας οκτώ αστυνομικών που μετέφεραν τον Ρούσο την τελευταία στιγμή της ταφής προκάλεσε συγκίνηση και οργή.

Ο Ρούσο στην βόρεια Ροντόνια αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας έχει γίνει ένα από τα σύμβολα του αγώνα ενάντια στους τσιφλικάδες και το καθεστώς που τους υποστηρίζει. Ενός αγώνα δύσκολου αλλά και πιο πεισματικού ύστερα από την προκλητική αποστασία της κυβέρνησης Λούλα, που παρά τις υποσχέσεις ακολουθεί πιστά τα χνάρια των προκατόχων της.

* Στις 14 του Σεπτέμβρη, ο Ρούσο παρουσιάστηκε μπροστά στους ενόρκους του δικαστηρίου στο Πόρτο Βέλιο. Δεκάδες συνδικάτα, εργατικές, αγροτικές και λαϊκές οργανώσεις από όλη την Βραζιλία εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους. Στην ανοικτή επιστολή που διακινείται και υπέγραψαν και οργανώσεις λαϊκής αντίστασης από το εξωτερικό, μέσω της έκκλησης της οργάνωσης Liga Operária, τονίζεται πως στο εδώλιο μαζί με τον κατηγορούμενο θα καθίσει και η στρατιά των εκατομμυρίων φτωχών Βραζιλιάνων, ιδίως αυτών που κατοικούν στην Ροντόνια. Ο «Αθέατος Κόσμος», δεν μπόρεσε να μάθει ακόμη για την εξέλιξη της περιπέτειας του Ρούσο.

Ικίτος –Περού. Arankartuktaram!*

Το Ικίτος είναι η μεγαλύτερη παραποτάμια πόλη στον κόσμο , με πρόσβαση μόνο από τον αέρα και το νερό. Χίλια χιλιόμετρα βορειοανατολικά  της  Λίμα, η πόλη των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων κατοίκων περίπου, βρίσκεται στην μέση  του Περουβιάνικου Αμαζόνιου  τροπικού δάσους  κοντά στα σύνορα με την Κολομβία και την Βραζιλία . Πρωτεύουσα  της  Λορέτο, της μεγαλύτερης σε έκταση επαρχίας της χώρας στα βόρεια, το Ικίτος, γνωστό στα χρόνια της Ισπανικής κυριαρχίας και σαν πόλη της Κανέλας,  αποτελεί πόλο έλξης για τους απαιτητικούς τουρίστες και  βασικό λιμάνι της χώρας στον Αμαζόνιο

Το Ικίτος είναι κοντά στις λεκάνες των ποταμών Παστάζα, Κοριέντες και Τιγκρε,  που εδώ και τριανταπέντε χρόνια, οι πολυεθνικές σε συνεργασία με το καθεστώς στην Λίμα ανακάλυψαν κοιτάσματα πετρελαίου. Στην δεκαετία του εβδομήντα η αμερικάνικη Οξιντένταλ άρχισε τις γεωτρήσεις και στην συνέχεια ακολούθησε η Αργεντινέζικη Πλασπετρόλ, σε κοινοπραξία με την κυβέρνηση . Το 2002, μέρος των μετοχών της κοινοπραξίας αγόρασαν οι Κινέζοι.  Παρά το δύσβατο της περιοχής , ο πυρετός του μαύρου χρυσού , οδήγησε τα γεωτρύπανα και τις εγκαταστάσεις σε πολλά σημεία του απέραντου δάσους, το οποίο είναι προαιώνια κατοικία   πολλών ιθαγενικών φυλών. Από τους πιο άτυχους οι Ατσούα , μια φυλή όχι πάνω οκτώ χιλιάδες ψυχές , που ζούνε σε τριανταένα κοινότητες στα βόρεια της Λορέτο.

Η εξόρυξη –που γίνεται με χωρίς σοβαρά μέτρα και τεχνολογίες προστασίας-μολύνει τα νερά και το έδαφος της περιοχής.  Για ένα βαρέλι πετρέλαιο , εννιά βαρέλια μολυσμένο νερό  παράγονται και διασκορπίζονται ανεξέλεγκτα. Στο ποταμό Κοριέντες , μια πρόσφατη μελέτη ανακάλυψε υψηλά επίπεδα μόλυνσης στους Ατσούα.  Σε δείγμα 199 ιθαγενών που εξετάστηκαν, ανάμεσα τους και 74 παιδιά, τα επίπεδα καδμίου και μολύβδου στο αίμα   ήταν πολύ πάνω από το αποδεκτό όριο , σε καθολικό σχεδόν ποσοστό. Υπολογίζεται πως οι μισοί περίπου Ατσούα έχουν μολυνθεί μέσω της τροφικής αλυσίδας , ειδικά από τα ψάρια των λιμνών και των ποταμών, μιας και τα απόβλητα των γεωτρήσεων χύνονται κατά χιλιάδες τόνους στα νερά.  Αποτέλεσμα η αύξηση του καρκίνου, των νεφρικών και πνευμονικών παθήσεων, οι συχνές νευρικές διαταραχές και η αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασυνήθιστα πολλούς ιθαγενείς.

Τελευταία οι Ατσούα σε συνεργασία με άλλες φυλές της περιοχής, ξεσηκώθηκαν. Η Ομοσπονδία των Αυτόχθονων του Κορριέντες ύστερα  από μαζικές συνελεύσεις και συζητήσεις στις κοινότητες, αποφάσισε να πάει στην Λίμα και να απευθυνθεί στην κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Απαίτησαν να σταματήσει η επέκταση των γεωτρήσεων ,  η έλευση και άλλων εταιριών  και  ζήτησαν να παρθούν   μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος .

Η εταιρία , δεσμεύτηκε χαλαρά , να λύσει το πρόβλημα μέχρι το 2009 , πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε καθησυχαστικές δηλώσεις και υποσχέσεις.,  Με το 60% της εθνικής κατανάλωσης πετρελαίου, όμως ,   να προέρχεται από την περιοχή  , η αλήθεια είναι,   πως οι Ατσούα  τα έχουν βάλει με θεούς και δαίμονες..  Και ο αγώνας τους , ενόσω παραμένει αποκομμένος και καθοδηγούμενος από φιλεύσπλαχνες δυτικές ΜΚΟ, δεν θα μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

*  Κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας των ιθαγενών.  Στην γλώσσα των Ατσούα  σημαίνει, Απαιτούμε Σεβασμό!

Πάντοβα-Ιταλία. Μεταλλικό τείχος για τους μετανάστες!

Τα έξι παλιά πενταόροφα πράσινα κτίρια, γνωστά και σαν βίλα Σερενίσιμα, στο κτήμα Ανιέλι στα περίχωρα της Πάντοβα, μπροστά από τον ομώνυμο δρόμο, έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό τα σύμβολα της αντι-μεταναστευτικής υστερίας που επικρατεί στην πόλη. Με επικεφαλής τον κεντροαριστερό δήμαρχο Φλάβιο Ζανονάτο, το δημοτικό συμβούλιο σε συνεργασία με την τοπική αστυνομία αποφάσισε να πάρει σκληρά μέτρα για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, που σχεδόν αποκλειστικά χρεώνεται στους ξένους και θεωρείται πως διαχέεται στην πόλη από τους παράνομους μετανάστες που βρήκαν καταφύγιο στα άθλια κτίρια. Η Σερενίσιμα, θεωρείται από τους τοπικούς άρχοντες συνώνυμο του νεουορκέζικου Μπρονξ και γιαυτό αποφάσισαν να την μετατρέψουν και επίσημα σε γκέτο. Έτσι, τον περασμένο Αύγουστο, άρχισαν να τοποθετούν ένα μεταλλικό τείχος, ύψος τριών μέτρων στην περίμετρο της και εγκατέστησαν έναν αστυνομικό σταθμό ελέγχου για την είσοδο και την έξοδο από το κτήμα. Το μεταλλικό τείχος, που από ορισμένες ευρωπαϊκές εφημερίδες και τοπικές αντιρατσιστικές οργανώσεις, παρομοιάστηκε με το τείχος του Βερολίνου και του Ισραήλ στην Παλαιστίνη θα περικύκλωνε όλο το κτήμα αν δεν προκαλούσε αντιδράσεις. Αλλά και τα εκατό μέτρα μήκος που πρόλαβαν να φτιαχτούν αρκούν για να «φυλακίσουν» τους δύστυχους ανθρώπους που κατέφυγαν στην περιοχή για ένα μεροκάματο.

Πάνω από επτακόσιες ανθρώπινες ψυχές στοιβάζονταν στα κτίρια πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα εκκαθάρισης του Δήμου, που οδήγησε και σε βίαιες μαζικές απελάσεις όσων ήταν παράνομοι. Οι πιο πολλοί Νιγηριανοί και Μαροκινοί, πληρώνουν μέχρι και εξακόσια ευρώ ενοίκιο για εικοσιπέντε η τριάντα τετραγωνικά δωμάτια, σε άθλιες συνθήκες και παρ’όλα αυτά θεωρούνται παρείσακτοι που πρέπει να φύγουν μόλις τελειώσουν οι ανάγκες της τοπικής οικονομίας. Στην Πάντοβα που ο συνολικός πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σήμερα σε κάτι παραπάνω από διακόσιες χιλιάδες οι νόμιμοι μετανάστες από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι περίπου είκοσι χιλιάδες. Άλλοι τριάντα χιλιάδες ζούνε στα περίχωρα σε ένα συνολικό πληθυσμό ενός εκατομμυρίου. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Μολδαβοί, Ρουμάνοι και Αλβανοί που δουλεύουν στις βαριές κατασκευαστικές και βιομηχανικές δουλειές. Χιλιάδες ακόμη ζούνε στις σκιές αναζητώντας τρόπους νομιμοποίησης. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός πως προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην τοπική οικονομία και υπερκέρδη στα αφεντικά, πολλοί στην πόλη θέλουν να τους κρατάνε στο σκοτάδι μόλις τελειώνει η ημέρα.

Η Πάντοβα αποτελεί τυπική περίπτωση του γενικού κλίματος που επικρατεί στην Βόρεια Ιταλία στην οποία συγκεντρώνεται ο μεγάλος αριθμός των ξένων μεταναστών και προσφύγων που βρίσκεται στην γειτονική χώρα. Η ξενοφοβία υποκινείται συστηματικά, έχει ενισχύσει ρατσιστικά πολιτικά ρεύματα με επικεφαλής της Λέγκα και έχει αγκαλιάσει και τους υπόλοιπους πολιτικούς αστικούς σχηματισμούς. Μπορεί οι Μπερλουσκόνι και Φίνι να πέρασαν στην αντιπολίτευση αλλά οι αντι-μεταναστευτικοί νόμοι που επέβαλλαν, ζούνε και βασιλεύουν μαζί με μια γενική αντιδραστική ατμόσφαιρα που ολοένα και βαραίνει.

* Μια απλή περιήγηση στην ηλεκτρονική σελίδα του Δήμου της Πάντοβας πιστοποιεί καθαρά το υστερικό κλίμα που επικρατεί στις τοπικές αρχές της πόλης. Οι ετήσιες δημογραφικές στατιστικές παρακολουθούν στενά και λεπτομερειακά την πληθυσμιακή αύξηση των μεταναστών, τον ρυθμό γεννήσεων και τις μεταβολές των αριθμών ανά γειτονιά. Ένα αδικαιολόγητο αίσθημα περικύκλωσης και ανασφάλειας τροφοδοτείται συστηματικά με στόχο την συναίνεση των ντόπιων στα ρατσιστικά μέτρα.