Αληθεύει πως το χορτάρι ξανά-φυτρώνει μετά τη βροχή;
Αληθεύει πως τα λουλούδια θα ξαναβγούν την άνοιξη;
Αληθεύει ότι τα πουλιά πάλι θα ταξιδέψουν σπίτι;
Αληθεύει πως ο σολομός επιστρέφει στο ποτάμι του;
Αληθεύει. Αυτή είναι η αλήθεια. Είναι πραγματικά θαύματα.
Και μήπως αληθεύει πως μια μέρα θα φύγουμε από τον κόλπο του Γκουαντάναμο;
Αληθεύει πως μια μέρα θα γυρίσουμε στα σπίτια μας;
Στα όνειρα μου αρμενίζω. Ονειρεύομαι το σπίτι.
Είμαι με τα παιδιά, καθένα δική μου σάρκα
Είμαι με τη γυναίκα μου κι όσους αγαπώ
Είμαι με τους γονείς, καρδιές πολυαγαπημένες.
Ονειρεύομαι πως είμαι στο σπίτι, ελεύθερος απ΄ αυτό το κλουβί.
Αλλά μ ακούς, δικαστή, με ακούς καθόλου άραγε;
Είμαστε αθώοι εδώ, κανένα έγκλημα δεν κάναμε.
Ελευθέρωσέ με, Ελευθέρωσέ μας, αν ακόμα
κάπου στον κόσμο υπάρχει δικαιοσύνη και συμπόνια!
Ο Οσάμα Αμπού Καντίρ, ήταν οδηγός φορτηγού και αφοσιωμένος οικογενειάρχης, όπως διατείνονται όσοι τον ήξεραν στην Ιορδανία. Λίγο μετά την 11η του Σεπτέμβρη του 2001, συμμετέχοντας σε μια ισλαμική φιλανθρωπική αποστολή της Tablighi Jamat, ταξίδεψε στο Αφγανιστάν, όπου τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου συνελήφθη από τους Αμερικανούς στο Τζαλαλαμπάντ, με την κατηγορία πως η οργάνωση έστελνε μαχητές του τζιχάντ στην χώρα. Παραμένει έκτοτε , χωρίς δίκη, κρατούμενος στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο, που έχουν οργανώσει οι ΗΠΑ στα πλαίσια του λεγόμενου αντιτρομοκρατικού αγώνα τους και είναι γνωστός στην διοίκηση των φυλακών με το νούμερο 651. Το ποίημα που έγραψε , είναι ανάμεσα στα είκοσι-δύο, και ο Οσάμα ένας από τους δεκαεπτά κρατούμενους ποιητές που οι στίχοι τους θα δημοσιευθούν στην ανθολογία με τίτλο «Ποιήματα από το Γκουαντάναμο: Οι κρατούμενοι μιλούν» τον ερχόμενο μήνα από το Πανεπιστήμιο της Αιόβα με υπεύθυνο της έκδοσης τον Μαρκ Φάλκοφ, καθηγητή νομικής στο Ιλινόις και δικηγόρο μιας ομάδας κρατούμενων. Τα ποιήματα που περιλαμβάνονται στην έκδοση κατάφεραν να περάσουν από την λογοκρισία του Πενταγώνου και να βρεθούν «αθώα» από τις υποψίες πως μπορεί να περιέχουν κωδικά μηνύματα για διάπραξη …τρομοκρατικών πράξεων! Αποτελούν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος των χιλιάδων ποιημάτων που έχουν γράψει οι αιχμάλωτοι στο Γκουαντάναμο στα χρόνια που αυτό λειτουργεί.
Τα ποιήματα βγήκαν έξω από την φυλακή με πολλούς απίθανους τρόπους . Ο κυριότερος, χαραγμένα με πέτρες πάνω σε μικρά ποτηράκια αφρώδους πλαστικού, γραμμένα τα πιο πολλά στα Αραβικά και τα Παστού. Όλοι τους, εκτός από τον Αμπτούλραχίμ Ντοστ που ήταν συγγραφέας και ποιητής πριν συλληφθεί και εξαφανίστηκε στο Πακιστάν, (ύστερα από νέα σύλληψη του από τις υπηρεσίες του δικτάτορα Μουσάραφ) μετά την απελευθέρωση του από το Γκουαντάναμο, δεν είχαν γράψει το παραμικρό και αρκετοί είναι και αγράμματοι. Δίχως χαρτί και μελάνι, παρά μόνο όταν πρέπει να γράψουν λιγοστές γραμμές σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα για το ταχυδρομείο του Ερυθρού Σταυρού, οι κρατούμενοι μπορούν να έχουν μόνο ένα αντίτυπο του Κορανίου και μερικά βιβλία δυτικών συγγραφέων όπως η Αγκάθα Κρίστι και την σειρά του Χάρι Πότερ! Από τα γραπτά τους, ελάχιστα κατάφεραν να δραπετεύσουν, μιας και τα πιο πολλά τα σταμάτησε η λογοκρισία η καταστράφηκαν κατά την διακίνηση τους από κελί σε κελί. Υπολογίζεται πως μόνο ο Ντοστ έγραψε την περίοδο της ομηρίας του περίπου 25 χιλιάδες στίχους!
Ακόμα και λογοκριμένα τα ποιήματα και με δυσκολίες στην απόδοση τους στα Αγγλικά, είναι δυνατές κραυγές καταγγελίας και διεκδίκησης της ελευθερίας και αποτελούν μια ακόμα επιβεβαίωση πως η ανθρώπινη αντίσταση, και στις πιο δύσκολες συνθήκες, δεν σταματά. « Δίνουν μια πιο σύνθετη εικόνα αυτών των λαών» αναγκάστηκε να παραδεχθεί ένας μεταφραστής από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ομολογώντας ασυνείδητα αυτό που είναι και η αχίλλειος πτέρνα των αυτοκρατορικών σχεδίων της Ουάσιγκτον. Λαοί με χιλιάδες χρόνια πολιτισμού είναι αδύνατον να υποταχτούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και να γίνουν υπήκοοι των δυτικών αξιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου