Ο Ούγκο Πινέλ είναι ένας ζωντανός θρύλος στον κόσμο των σκληρών αμερικάνικων φυλακών. Είναι ο μοναδικός που παραμένει φυλακισμένος από την περίφημη ομάδα των έξι του Σαν Κουέντιν, που κατηγορήθηκαν για προσπάθεια μαζικής απόδρασης, η οποία κατέληξε σε σφαγή και σε μια μαζική εξέγερση. Ο Ούγκο, που ήρθε στις ΗΠΑ σε ηλικία 12 χρόνων από την Νικαράγουα, καταδικάστηκε στα δεκαεννιά του, το 1965, για την απαγωγή και τον βιασμό μιας λευκής γυναίκας στο Σαν Φρανσίσκο και από τότε παραμένει φυλακισμένος. Παρά το γεγονός πως από την αρχή επιμένει στην αθωότητα του καταγγέλλοντας πως δικάστηκε με τον χαρακτηριστικό τρόπο που δικάζουν οι λευκοί δικαστές στις ΗΠΑ τους μαύρους και τους ισπανόφωνους. Ο Πινέλ, που είναι γνωστός στον κόσμο των φυλακισμένων με το παρατσούκλι «Γιόγκι» ξεπληρώνει για δεκαετίες την επιμονή του να αντιστέκεται στο αμερικάνικο σωφρονιστικό σύστημα και την σχέση του με τους Μαύρους Πάνθηρες, την Μαύρη αντάρτικη Οικογένεια και ειδικά με τον φυλακισμένο μαρξιστή συγγραφέα Τζορτζ Τζάκσον που δολοφονήθηκε στην εξέγερση του Αυγούστου του 1971 στο Σαν Κουέντιν. Ο Γιόγκι έχει περάσει μέχρι τώρα σχεδόν σαράντα πέντε χρόνια δεσμώτης και από αυτά, τα τριαντατέσσερα (34) σε πλήρη απομόνωση και στην πραγματικότητα έχει μετατραπεί από ποινικός σε πολιτικό κρατούμενο. Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης έχουν απορριφθεί και τώρα περιμένει την επόμενη εξέταση που προβλέπεται να γίνει το 2024!
Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται, στο ειδικό τμήμα SHU, των φυλακών Pelican Bay, στην Καλιφόρνια, δηλαδή στην πιο βαριά απομόνωση κλεισμένος για 23 ώρες το 24ωρο σε ένα μικρό κελί οκτώ, το πολύ, τετραγωνικών μέτρων, δίχως θορύβους, παράθυρο και οποιαδήποτε επαφή ή επισκεπτήριο. Ένας κανονικός τάφος. Για μια μόνο ώρα του επιτρέπουν να προαυλίζεται σε ένα στενό εξωτερικό χώρο και μόνο τότε έρχεται σε κοντινή επαφή με άλλους ανθρώπους ακόμη και αν αυτοί είναι οι δεσμοφύλακες του. Το φαγητό του που συνήθως είναι άθλιο και λίγο, το παίρνει από την θυρίδα της πόρτας, τον «κουλοχέρη φασολιών» στην αργκό των φυλακών. Παρ' όλα αυτά και σε πείσμα αυτών που τον έχουν θάψει ζωντανό ο Γιόγκι όχι μόνο δεν έχει χάσει την ενεργητικότητα του αλλά κατάφερε μαζί με άλλους βαρυποινίτες να γίνουν το έναυσμα για μια μεγαλειώδη κινητοποίηση χιλιάδων κρατουμένων στην Δυτική Ακτή, το φετινό καλοκαίρι. Ο Γιόγκι μαζί με μια ομάδα κρατουμένων που βρίσκονται στην ίδια απομόνωση στο τμήμα SHU, ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 1 του Ιούλη η οποία μέσα σε λίγες ημέρες επεκτάθηκε σε τουλάχιστον δεκατρείς σκληρές φυλακές στην Καλιφόρνια. Υπολογίζονται σε περισσότερους από έξι χιλιάδες οι κρατούμενοι που συμμετείχαν στην απεργία πείνας, με αιτήματα την βελτίωση των συνθηκών κράτησης, του φαγητού και κυρίως την κατάργηση της απομόνωσης που οδηγεί τους περισσότερους στην τρέλα και στις απόπειρες αυτοκτονίας.
Η απεργία πείνας που έγινε γνωστή σε όλη την χώρα χάρη στην κινητοποίηση πολλών επιτροπών αλληλεγγύης κράτησε τρεις εβδομάδες ως τις 20 του Ιούλη. Λίγες πληροφορίες από τον σκληρό αγώνα κατάφεραν να «δραπετεύσουν» από την απομόνωση και αυτές δείχνουν πως η απεργία αντιμετώπισε την λυσσασμένη αντίθεση των αρχών και των δεσμοφυλάκων. Τρομοκρατία, απειλές, μεταγωγές, προσπάθειες υποχρεωτικής σίτισης και κάθε είδους πρακτικές για να σπάσει η απεργία. Μέχρι και ένα πρωτοφανές πλουσιοπάροχο γεύμα μοίρασαν με αφορμή την επέτειο της 4ης Ιουλίου για να δοκιμάσουν τις αντοχές των απεργών. Αντίθετα από τις προσδοκίες των ανθρωποφυλάκων η αντίσταση μεγάλωνε και όταν οι απεργοί συγκροτημένα αποφάσισαν να διακόψουν προσωρινά την απεργία, δίνοντας διορία για να εξεταστούν όλα τα αιτήματα τους, είχαν ήδη πετύχει μια μεγάλη νίκη. Έσπασαν το φράγμα της σιωπής, κέρδισαν ορισμένες παραχωρήσεις κυρίως στο ζήτημα της σίτισης και της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και έδειξαν πως μπορούν να οργανώνουν ένα μεγάλο αγώνα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Φέτος συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τη ιστορική εξέγερση στην φυλακή Ατικα στην Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβρη του 1971, που βάφτηκε στο αίμα. Η μεγάλη απεργία πείνας ήρθε να υπογραμμίσει πως στην χώρα με τους περισσότερους φυλακισμένους στον κόσμο η μάχη για τον σεβασμό των πιο αυτονόητων και στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζεται επίμονα.
• ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα για την εξέλιξη της απεργίας πείνας στο http://prisonerhungerstrikesolidarity.wordpress.com/
• ΔΕΙΤΕ ένα βίντεο παρουσίασης του αγώνα http://www.youtube.com/watch?v=Ifepv8s3nRE&feature=related
• ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ την προσωπικές ιστοσελίδες του Γιόγκι http://www.hugopinell.org και του Κέβιν Ρασίντ Τζόνσον, http://rashidmod.com/. Ο τελευταίος έκανε το σκίτσο που αποτέλεσε το ανεπίσημο έμβλημα της απεργίας.
Τον «Αθέατο Κόσμο» επιμελείται ο Δημήτρης Παυλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου