20 Αυγ 2012

Ρομά- Γαλλία
Μακραίωνο κυνήγι, εύκολο θήραμα

Αμφιλεγόμενος για τον ρόλο που διαδραμάτισε στο μεταίχμιο ανάμεσα στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, εν τέλει ηττημένος στην διαρκή ιταλική εκστρατεία του, ο Λουδοβίκος ο δωδέκατος, που βασίλεψε απολυταρχικά δεκαέξι χρόνια, υπήρξε κατά περίεργο τρόπο αρκετά δημοφιλής στους υπηκόους του και γι αυτό τον αποκάλεσαν πατέρα του λαού. Σε αντίθεση με τους γάλλους ο Λουδοβίκος υπήρξε μισητός στην μειονότητα που σήμερα ονομάζονται Ρομά, μιας και ήταν αυτός που εγκαινίασε το 1504 ένα ανελέητο κυνηγητό τους, με συλλήψεις και διωγμούς έξω από τα τότε σύνορα της Γαλλίας. Τσιγγάνοι, Ρομ, Ρομά, Τζίμπσις, Μανούς, Καλό, Σίντις ή με αλλιώτικα προσωνύμια ανάλογα με τις ξεχωριστές ομάδες, οι Ρομά εμφανίστηκαν στην Κεντρική Ευρώπη σταδιακά από τις αρχές του 15ου αιώνα και στην Γαλλία η πρώτη καταγραφή της παρουσία τους γίνεται το 1418. Αν και υπάρχουν ακόμη διαφωνίες για την καταγωγή τους, ακόμη και για πρόσφατες επιστημονικές μελέτες που βασίζονται σε γενετικές αναλύσεις, ελάχιστοι είναι εκείνοι που διαφωνούν πως οι Ρομά αντιμετώπισαν σε αυτά τα εξακόσια και περισσότερο χρόνια κυρίως διώξεις παρά καλοσύνη από τις εξουσίες και την πλειοψηφία των κατοίκων στις περιοχές που εμφανίστηκαν.

Με την υψηλή συνδρομή της εκκλησιαστικής εξουσίας οι Ρομά έγιναν πολύ γρήγορα αποδιοπομπαίοι τράγοι και μπήκαν στην σκοτεινή και φοβική πλευρά των λαϊκών δοξασιών. Απόγονοι του Κάιν, σιδεράδες που έφτιαξαν με διαβολική τέχνη τα καρφιά με τα οποία σταυρώθηκε ο Χριστός, μάγοι και κλέφτες, απαγωγείς βρεφών είναι μερικές από τις ιδιότητες που τους αποδόθηκαν σε όλη σχεδόν την έκταση της Γηραιάς Ηπείρου. Στην μακραίωνη παρουσία τους στην Ευρώπη, η πιο δραματική στιγμή συνέβη στον Εικοστό αιώνα, με την μαζική εξολόθρευση που οργάνωσε το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς. Υπολογισμοί ανεβάζουν μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες τους Ρομά και τους Σίντι που έχασαν την ζωή τους μέσα και έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία, την Ουγγαρία, την Ρουμανία και αλλού στην Ευρώπη σε αυτό το εφιαλτικό και ελάχιστα γνωστό Ποράιμος ( Ολοκαύτωμα).

Παρ’ ότι οι Ρομά, και μεταπολεμικά, δεν έπαψαν να αποτελούν αντικείμενα περισσότερο διακρίσεων και λιγότερο ανοικτών διώξεων, βυθισμένοι σχεδόν μόνιμα στην σκοτεινή, φτωχική και περιθωριοποιημένη πλευρά των ευρωπαϊκών κοινωνιών (ακόμη και εκείνων που πάσχιζαν να ξεφύγουν από την προϊστορία των εκμεταλλευτικών σχέσεων) το κλίμα άρχισε να βελτιώνεται από την δεκαετία του Εβδομήντα. Τότε έστω στα χαρτιά άρχισε να αναγνωρίζεται από διεθνείς οργανισμούς η ανάγκη στην ισότιμη πρόσβαση στις βασικές ανθρώπινες ανάγκες και δικαιώματα και άρχισαν να γίνονται βήματα για την κοινωνική ένταξη τους. Θα περίμενε κανείς λοιπόν πως ο Εικοστός Πρώτος αιώνας θα ξεκινούσε πολύ πιο ευοίωνα για τους Ρομά στην Ευρώπη, από την χαραυγή του Δέκατου Έκτου, τότε που μεσουρανούσε ο Λουδοβίκος από τον οίκο των Βαλουά. Δυστυχώς συνέβη το αντίθετο. Όλο και πληθαίνουν οι ειδήσεις για ένα νέο κύμα διώξεων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τόσο στην Ανατολή όσο και στην Δύση με πιο χαρακτηριστική εκείνη στην Γαλλία που εγκαινίασε ο Σαρκοζί και συνεχίζει επάξια η κυβέρνηση του νέου προέδρου Ολάντ. Με αφορμή επεισόδια που ξέσπασαν στο Σεντ Ενιάν στην κοιλάδα του Λίγηρα εξαιτίας της δολοφονίας ενός νεαρού Ρομά από την αστυνομία, το καλοκαίρι του 2010, ο Σαρκοζί εξαπέλυσε ένα πογκρόμ συλλήψεων, κατεδάφισης οικισμών και κυρίως μαζικών απελάσεων μεταναστών Ρομά από την Ρουμανία και την Βουλγαρία. Με τριακόσια ευρώ στον κάθε ενήλικο και εκατό για κάθε παιδί η γαλλική κυβέρνηση έστειλε πίσω μερικές χιλιάδες Ρομά το 2010 και το 2011, κόστος ελάχιστο ακόμη και αν βάλεις μαζί τα έξοδα των ειδικών αεροπορικών πτήσεων, μπροστά στα πολιτικά κέρδη της γαλλικής ολιγαρχίας. Δηλαδή στον μαζικό αποπροσανατολισμό που επιχειρείται, για να στραφεί η κοινωνική εργαζόμενη πλειοψηφία ενάντια στον εαυτό της και στους περισσότερο αδύναμους , στις μειονότητες και τους διαφορετικούς και όχι στους αληθινούς εχθρούς και υπεύθυνους για την νέα ιστορική κοινωνική οπισθοδρόμηση. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε σε επίσημες ανακοινώσεις ο Σαρκοζί ελάχιστα απείχαν στο πνεύμα τους, από τις κατηγορίες που κατά καιρούς χρησίμευαν για τις διώξεις των Ρομά στα εξακόσια χρόνια που πέρασαν από τις πρώτες, στην εποχή του Λουδοβίκου. Με την κατηγορία πως είναι κυρίως υπεύθυνοι για την εγκληματικότητα στους δρόμους των πόλεων και για μολυσματικές ασθένειες οι Ρομά στην Γαλλία αποτελούν το αγαπημένο κυνήγι της γαλλικής αστυνομίας από τον βορρά ως τις μεσογειακές ακτές. Το γεγονός πως το μέτρο των μαζικών απελάσεων και διώξεων συνεχίζει να εφαρμόζει με την ίδια θέρμη και η κυβέρνηση των τάχαμου σοσιαλιστών αποδείχνει πως η εκστρατεία δεν ήταν ιδιοτροπία του Σαρκοζί αλλά συνολική επιλογή της γαλλικής άρχουσας τάξης. Και όπως εύστοχα σημείωνε ένα άρθρο στον Μοντ Ντιπλοματίκ η Γαλλία έχει πρωταγωνιστήσει στην πολιτική διακρίσεων ενάντια στους Ρομά στην σύγχρονη ιστορία. Ήδη από το 1912 με πρόσχημα την καταπολέμηση της αλητείας, πέρασε νόμο που επέβαλλε ειδική καταγραφή και παρακολούθηση των Ρομά. Και τότε όπως και τώρα η κρίση και η διαχείριση της επέβαλλε να ενισχυθεί η κάθε μορφής ξενοβοφία.

ΔΕΙΤΕ το ντοκιμαντέρ του Aaron Yeger «A people uncounted, The untold story of the roma» www.apeopleuncounted.com, και το φιλμ του ρομά σκηνοθέτη Tony Gatlif «Korkoro» (Ελευθερία στα ρομάνι, 2009) www.traileraddict.com/trailer/korkoro/trailer.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ «Οι Σίντι και Ρομά υπό το ναζιστικό καθεστώς - Από τη "φυλετική έρευνα" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης» του Fings Karola, εκδόσεις Καστανιώτη, σελ.162. Επίσης ορισμένα βασικά ιστορικά στοιχεία για τους Ρομά στην Ελλάδα και την Ευρώπη στην ιστοσελίδα του Έκτου Διαπολιτισμικού Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου -Κορδελιού http://6dim-diap-elefth.thess.sch.gr/Greek/Ekpaidefsi_Tsigganopaidon/EkpaidefsiTsigganopaidon.htm. Ακόμη ένα άρθρο στον Μοντ Ντιπλοματίκ www.mondediplo.com/blogs/france-behind-the-expulsion-of-the-roma καθώς και το ρεπορτάζ από τις απελάσεις τον φετινό Αύγουστο από την περιοχή της Λιλ και την Λυόν http://www.aljazeera.com/news/europe/2012/08/201289164858622551.html.

*Η εικόνα, είναι ο πίνακας του Βίνσεντ βαν Γκογκ με τίτλο, «Το καραβάνι, κατασκήνωση τσιγγάνων κοντά στο Αρλ». Λάδι σε μουσαμά, 1888.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου