Ιντλίμπ –Συρία Νεκρές πόλεις, άνθρωποι σε σπηλιές

 

Το Ιντλίμπ βρίσκεται στο κέντρο μιας εύφορης λεκάνης στην μέση του δρόμου, ανάμεσα στο Χαλέπι και την Λατάκεια. Πρωτεύουσα της ομώνυμης βορειοδυτικής επαρχίας είναι η έδρα του κυβερνήτη και πριν τον συριακό εμφύλιο, μαζί με τα περίχωρα, ξεπερνούσε τις εκατόν τριάντα χιλιάδες κατοίκους. Αν και ζούσε για αιώνες στην σκιά του γειτονικού, μεγάλου αστικού και εμπορικού κέντρου που ήταν το Χαλέπι, το Ιντλίμπ υπήρξε, από την αρχαιότητα, πλούσια γεωργική περιοχή. Ευνοημένη από το κλίμα και το έδαφος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα ελαιοπαραγωγής και βαμβακιού, από τα πρώτα ρωμαϊκά χρόνια, παρασκευής σαπουνιού αλλά και βαμβακερών υφασμάτων. Κοντά στο Ιντλίμπ, ανακαλύφθηκε η αρχαία πόλη Έμπλα, που άκμασε στα τέλη της τρίτης προχριστιανικής χιλιετίας. Εκεί οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν είκοσι χιλιάδες πήλινες επιγραφές στην γλώσσα των Σουμερίων, ανάκτορα και άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς. Στους λόφους με τα ασβεστολιθικά πετρώματα, σε όλη σχεδόν την επαρχία, είναι διάσπαρτοι επτακόσιοι περίπου μικροί οικισμοί, εκατό μικρές πόλεις, εγκαταστάσεις, πρωτοχριστιανικές εκκλησίες, μοναστήρια και οχυρά, που χρονολογούνται κυρίως από τα βυζαντινά χρόνια. Ερειπωμένες και εγκαταλειμμένες είναι οι Νεκρές Πόλεις, όπως είναι γνωστές στους αρχαιολόγους και στους τουριστικούς οδηγούς και οι οποίες ένωναν τους δρόμους των καραβανιών που κατευθύνονταν προς την Δύση. Στα θεμέλια τους, το προσεκτικό μάτι μπορεί να δει ίχνη παλιότερων εγκαταστάσεων των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, τάφους αρχόντων και ναούς παλιών θεών.

Με σουνιτική πλειοψηφία, το Ιντλίμπ, στον συριακό εμφύλιο, υπήρξε από την αρχή κέντρο της αντιπολίτευσης και της ένοπλης εξέγερσης. Σε όλη την περιφέρεια έγιναν σκληρές και θανατηφόρες συγκρούσεις, η πόλη, αν και συνεχίζει να ελέγχεται από τον συριακό στρατό, είναι περικυκλωμένη από τους αντάρτες και ο πληθυσμός, όσοι δηλαδή δεν πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, δοκιμάζεται καθημερινά. Πρόσφατες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο έδειξαν κάτι που ήταν από καιρό γνωστό στον έξω κόσμο. Για να γλιτώσουν από τους τυφλούς βομβαρδισμούς, πολλές οικογένειες έχουν καταφύγει σε σπηλιές, αρχαία χαλάσματα και ρωμαϊκούς τάφους, μετατρέποντας τα σε καταφύγια και σπίτια. Οι εικόνες σοκάρουν σχεδόν το ίδιο με αυτές που είναι γεμάτες αίμα στους δρόμους των συριακών πόλεων ή απόγνωση και φόβο στα στρατόπεδα των προσφύγων στην Τουρκία και στην Ιορδανία. Με φανερή χαιρεκακία, μερικές ισραηλινές εφημερίδες σχολίασαν, πως οι Σύριοι γύρισαν στην λίθινη εποχή!

Σε ένα άρθρο, πριν ένα χρόνο, ο γνωστός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ, με μια δόση υπερβολής θύμιζε στον δυτικό κοινό, πως η περιοχή της σημερινής Συρίας είναι η γη των πολιτισμών. Η ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα έχει καταγραφτεί πριν από δώδεκα χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον. Και ολόκληρη η χώρα, κυρίως όμως στα δυτικά και στις όχθες του Ευφράτη, είναι ένας ανεξερεύνητος αρχαιολογικός χώρος με θησαυρούς παγκόσμιας σημασίας. Η καταστροφή και η λεηλασία αυτού του ιστορικού πλούτου είναι μια από τις τραγικές πλευρές του συνεχιζόμενου εμφυλίου. Η άλλη, εξίσου και περισσότερο σημαντική, είναι η ανθρώπινη και κοινωνική καταστροφή που έχει συντελεστεί στην χώρα, η τρομακτική οικονομική οπισθοδρόμηση, η μετατροπή πόλεων και χωριών σε ερείπια και τα κύματα των προσφύγων. Υπολογισμοί ανεβάζουν σε 70% περίπου την μείωση του εθνικού προϊόντος και σε περισσότερους από εβδομήντα χιλιάδες τους νεκρούς και τους τραυματίες. Οι μαζικές και τυφλές σφαγές έχουν δημιουργήσει αξεπέραστα εμπόδια ανάμεσα στις θρησκευτικές κοινότητες, ξυπνώντας το μίσος και την διάθεση για εκδίκηση. Κάθε είδους οπλαρχηγοί, αρκετοί εισαγόμενοι με τις παχυλές χορηγίες των εμίρηδων της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση των ανθρώπων, επιβάλλοντας την σαρία και την καταπίεση.

Μετά το Ιράκ, και η Συρία έχει επιστρέψει στο παρελθόν. Αν και οι ευθύνες των μπααθικών καθεστώτων που μεταλλάχτηκαν σε ανελεύθερα και καταπιεστικά είναι μεγάλες, και στις δύο χώρες είχαν γίνει σημαντικά βήματα προς την κοσμικότητα, τον αλφαβητισμό και για δεκαετίες οι θρησκευτικές κοινότητες συμβίωναν με σχετικά μικρά προβλήματα. Η δυτική επέμβαση και η υποκίνηση των θρησκευτικών και εθνικών αντιθέσεων από τις αντιδραστικές μοναρχίες του Κόλπου οδήγησαν τις εξελίξεις σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Και την πλειοψηφία των ανθρώπων στην Συρία, ανεξάρτητα από θρησκεία και καταγωγή, σε μια τραγική κατάσταση, από την οποία θα κάνουν πολλές δεκαετίες, για να ξεφύγουν. Γι'αυτό, οι κυνηγημένοι Σύριοι που κρύβονται στις σπηλιές και στους τάφους αποτελούν τον απόλυτο συμβολισμό και απόδειξη για αυτήν την κίνηση της ιστορίας προς τα πίσω.

ΔΕΙΤΕ μια συλλογή από φωτογραφίες για τις αρχαιότητες και τις Νεκρές Πόλεις www.syalp.blogspot.gr και εικόνες από τους Σύριους που ζούνε στους τάφους και στις σπηλιές http://www.nydailynews.com/news/world/photos-syrians-find-shelter-caves-tombs-article-1.1276303. Ακόμη ένα βίντεο από το Αλ Αραμπίγια http://english.alarabiya.net/articles/2012/12/28/257516.html με την γνωστή μονομερή άποψη για την συριακή σύγκρουση.