Τα μνημεία στήνονται για να τιμήσουν γεγονότα του παρελθόντος, πρόσωπα του χθες, νίκες ή ανθρώπινες τραγωδίες που έγιναν στο διάβα του ιστορικού χρόνου. Στην Λαμπεντούσα, ένα μνημείο αποτελεί εξαίρεση. Στέκει εκεί σαν να προσμένει, με βεβαιότητα, γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον, δικαιώνει σχεδόν καθημερινά, με μακάβριο τρόπο, την ύπαρξή του. Στην ανατολική είσοδο του φυσικού κόλπου που οδηγεί στο λιμάνι του νησιού, στη νότια βραχώδη ακτή, σε ένα ύψωμα στην άκρη του αεροδιαδρόμου, στέκει μοναχικά η Πύλη της Ευρώπης. Ένα μνημείο από πυρίμαχο κεραμικό υλικό, ύψους πέντε μέτρων και πλάτους τριών, αφιερωμένο στους μετανάστες που έχασαν την ζωή τους, προσπαθώντας να φτάσουν στο νησί. Το έργο, που έχει την μορφή μιας τεράστιας ανοικτής πόρτας, φιλοτέχνησε ο γλύπτης και ζωγράφος Ντομένικο, Μίμο, Παλαντίνο και αποκαλύφθηκε το καλοκαίρι του 2008, με δαπάνες μερικών φιλανθρωπικών οργανώσεων. Τα ξημερώματα της 3ης του φετινού Οκτώβρη, για μια ακόμη φορά, μια από τις πύλες της Ευρώπης ήταν ερμητικά κλειστή. Οχυρωμένη, με ισχυρά κύματα και με τυφλωμένα τα πανάκριβα ηλεκτρονικά μάτια και αυτιά της. Τριακόσιοι εξήντα έξι αφρικανοί μετανάστες, άνδρες και γυναίκες νεαρής ηλικίας και αρκετά παιδιά, προστέθηκαν στην λίστα των νεκρών που θυμίζει νυχθημερόν η σκιά του μνημείου.
