Βακάρ και Χομαγιούν ανέστησαν*

[1] Εκεί βαθιά στο κύτος του αεροσκάφους, στο κοίλο αμπάρι με τις αποσκευές των ταξιδιωτών και τα εμπορεύματα (αλλά και με την ησυχία: την ησυχία που καλύπτει με το βάρος της όλα τα τριξίματα της πτητικής αγωνίας των μετάλλων· την ησυχία και, βέβαια, το σκοτάδι), είναι κι αυτά τα δυο φέρετρα, φτηνά και λιτά όπως πρέπει να ’ναι όλα τα οχήματα προς το βασίλειο της απόλυτης ισότητας και της απόλυτης συνώνυμής της, της σκλαβιάς. Δύο φέρετρα από λάκα. Απλά, λιτά, με έξοχες γραμμές, φτηνά αλλά καλοφτιαγμένα φέρετρα — κάσες, που τα λένε. Κάσες. Ίσως και με ανάγλυφο σταυρό επάνω τους, στο καπάκι· ίσως και με χωρίς. Σίγουρα πάντως όχι με εγχάρακτη ημισέληνο, σίγουρα όχι σκεπασμένα με την ελληνική σημαία, ή —υποθέτω— με το πακιστανικό αντίστοιχο σύμβολο κυριαρχίας. Και, βέβαια, κάτι τέτοιο δε θα ’χε καμιά σημασία. Απολύτως καμία: εδώ έχει σκοτάδι, και το μέταλλο δεν έχει μάτια. (Δεν έχει τίποτε σημασία, πια). Έστω λοιπόν τώρα πως τα καπάκια (πρώτα το ένα, κι ύστερα από μερικές στιγμές και το άλλο) ανασηκώνονται ελαφρά, μετακινούνται, σέρνονται αργά-αργά τοξοειδώς πάνω στα τοιχώματα των φερέτρων και (αν δεις λίγο πιο προσεκτικά) αποκαλύπτουν ένα χέρι πρώτα, κι έπειτα άλλο ένα, και εντέλει τέσσερα τον αριθμό, δύο και δύο, κι έπειτα δυο κεφάλια και δυο λαιμούς και δυο στέρνα, και όλα τα υπόλοιπα που απαρτίζουν τον άνθρωπο. (Αν αυτά είναι ο άνθρωπος). Και νά:

Τζαμπάλια, λωρίδα της Γάζας Ο αγαπημένος του θεού

 
Έξω από την Τζαμπάλια, την βορειότερη πόλη στην λωρίδα της Γάζας το ομώνυμο προσφυγικό στρατόπεδο ιδρύθηκε στα 1948 με τον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο και την μαζική εκτόπιση των Παλαιστινίων από τις πατρογονικές εστίες τους. Τριανταπέντε χιλιάδες πρόσφυγες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του στρατοπέδου, που σταδιακά εξελίχτηκε στο μεγαλύτερο προσφυγικό οικισμό στην Γάζα. Σε μια έκταση μόλις 1,4 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες τουλάχιστον εκατόν δέκα χιλιάδες άνθρωποι, σε μια από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές πυκνότητες στον πλανήτη. Εκεί, η ακραία φτώχεια τυλίγει τουλάχιστον το 44% του πληθυσμού, το πόσιμο νερό μοιράζεται με το δελτίο, οι συνθήκες στέγασης είναι απάνθρωπες και η ανεργία ξεπερνά το 75% του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού. Τρεις στους τέσσερις πρόσφυγες στην Τζαμπάλια εξαρτιόνται για την επιβίωση τους από την ανθρωπιστική βοήθεια ενώ το μέσο καθημερινό εισόδημα δεν ξεπερνά τα δύο δολάρια. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά τα προβλήματα που τα τελευταία χρόνια μεγάλωσαν εξαιτίας του εγκληματικού αποκλεισμού, το στρατόπεδο συχνά γίνεται στόχος των στρατιωτικών επιθέσεων των ισραηλινών μιας και θεωρείται προπύργιο της Χαμάς και της αδιάλλακτης αντίστασης.

Βαλσούσα, Ιταλία Δηλητήριο υψηλής ταχύτητας

Η Βαλσούσα, όπως την αποκαλούν στο Πιεμόντε, είναι μια κοιλάδα ανάμεσα στους όγκους των Άλπεων που συνδέει την Ιταλία με την Γαλλία και την διατρέχει ο Ντόρα Ριπάρια ένα ποτάμι που καταλήγει στον Πάδο. Εκτείνεται σε μήκος πενήντα χιλιομέτρων από τα σύνορα μέχρι τις παρυφές του Τορίνο. Από τους αρχαίους χρόνους το πέρασμα διαμέσου της Βαλσούσα ήταν το καλύτερο και ασφαλέστερο για τους ανθρώπους και τα προϊόντα, όπως επίσης και ο αγαπημένος δρόμος για κάθε εισβολέα που ήθελε να μπει στην ιταλική χερσόνησο από την μεριά της Δύσης. Γι' αυτό και η κοιλάδα ονομάστηκε το μονοπάτι των Φράγκων, εξαιτίας της πορείας του Καρλομάγνου απέναντι στους Λομβαρδούς, και γι αυτό είναι σπαρμένη με οχυρώσεις και επιβλητικά κάστρα. Βασισμένη στην γεωργία και την κτηνοτροφία για αιώνες, η οικονομία της περιοχής επεκτάθηκε στην ελαφριά βιομηχανία, στην κατεργασία του ξύλου και στον τουρισμό, ειδικά τον χειμερινό. Οι κάτοικοι είναι περήφανοι για την διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο για τα πλούσια δάση όσο και για την άγρια πανίδα των θηλαστικών που αναπαράγεται ικανοποιητικά σε όλη σχεδόν την πυραμίδα της. Από τον σκαντζόχοιρο και τον λαγό μέχρι την αλεπού, τον λύκο και τον λύγκα.

Παρίσι- Σεν Ντενί Ο αρχιμπάτσος Πάντα και η …απόδραση της Εκατερίνας

Όταν ο Σαρκοζί διόρισε στο μέγαρο στο Μπομπινί για νομάρχη στο Σεν Σε Ντενί τον Κριστιάν Λαμπέρτ δεν υπήρξε καμία ασάφεια για το τι θα ακολουθούσε. Πρώην αρχιμπάτσος σε κρίσιμους τομείς της εσωτερικής ασφάλειας ο Λαμπέρτ, γνωστός με το παρατσούκλι «Πάντα» εξαιτίας των σκοτεινών κύκλων στα μάτια του, ξεκίνησε την δουλειά που ήξερε καλά. Ανηλεές κυνηγητό, σε μικρό-παράνομους, νέους, άνεργους και κυρίως μετανάστες με ιδιαίτερη κλίση στους Ρομά, που ο γάλλος πρόεδρος ανακήρυξε σε εθνικό κίνδυνο. Το νομαρχιακό διαμέρισμα 9-3, το Σεν Ντενί με τα ψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, καταστάσεις που γεννάνε εξεγέρσεις και παραβατικότητα, έγινε πεδίο δόξας για τον κολλητό του Σαρκοζί και ισχυρό προεκλογικό χαρτί για την δήθεν αποτελεσματική πολιτική της σιδερένιας πυγμής.

Φέλτον - Καλιφόρνια Οι υπέρ-χιλιετείς σεκόγιες και η ηλικία του νερού

Το Φέλτον, στην Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια, λίγο νοτιότερα του Σαν Φρανσίσκο, απέχει μερικά μόνο μίλια από τις ακτές του ωκεανού. Είναι γνωστό για δύο κυρίως λόγους. Από παλιά σαν το κοντινό σημείο από το οποίο μπορεί κανείς να περιπλανηθεί και να θαυμάσει το δάσος με τις σεκόγιες, τα μεγαλύτερα και ψηλότερα δένδρα του κόσμου, που μερικά από αυτά έχουν ηλικία πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια! Παλιά, κέντρο μεταφοράς της ξυλείας που οι κοινότητες των υλοτόμων έστελναν με βαγόνια προς τις ακτές του Ειρηνικού, είναι ιδανικός τόπος για γουήκ-εντ η μεγαλύτερες διακοπές μέσα στην φύση. Πρόσφατα, γιατί οι τέσσερις χιλιάδες περίπου, λευκοί στην πλειοψηφία τους κάτοικοι του, επανέκτησαν την διαχείριση του νερού και τις πηγές του, από μια πολυεθνική ύστερα από έναν μακρόχρονο αγώνα.

Σάο Πάολο- Βραζιλία Η «γη του ψιλόβροχου» θρηνεί θύματα

Είστε συνήθεις τουρίστες, επιχειρηματίες ή λάτρεις του αθλητισμού; Τα τοπικά ταξιδιωτικά σας πρακτορεία σάς είπανε ποτέ πως η Βραζιλία έχει τα πάντα; Σας σύστησε ποτέ κανείς να δείτε τα αξιοθέατα αυτής της χώρας; Και τι να πρωτοεπιλέξετε… τις οικοτουριστικές εκδρομές στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, που του λείπουνε κάτι αυτόχθονες φυλές, ή το ετήσιο καρναβάλι της σεξουαλικής κατανάλωσης, με τις παρελάσεις και τα όλα του; Τι θα λέγατε για μια επίσκεψη στη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας, το Σάο Πάολο, που λέγεται και «γη του ψιλόβροχου» και θα ’ναι μία από τις διοργανώτριες πόλεις του Μουντιάλ της FIFA το 2014; Ή θα προτιμούσατε μια περιήγηση στο Ρίο ντε Ζανέιρο, τη διοργανώτρια πόλη των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016; Τι άλλο να ζητήσει κανείς… Σας προειδοποίησαν ωστόσο ότι σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις υπάρχουνε «παραγκουπόλεις», οι φαβέλες που «μαστίζονται από τη φτώχεια και το βίαιο έγκλημα»; Τίνος τη βία και το έγκλημα όμως;

Ντονέτσκ – Ουκρανία Ο τυχαίος … θάνατος του Γενάντι Ιβάνοβιτς Κονοπλιόφ

Η Ροντισκόι, μια δορυφορική πόλη περίπου δώδεκα χιλιάδων κατοίκων, είναι συνδεδεμένη με την εποποιία εξόρυξης του κάρβουνου και την παραγωγή του χάλυβα στην μεγάλη ανθρακοφόρα λεκάνη του Ντόνετς. Αναπτύχθηκε από το 1950 και μετά, συγκεντρώνοντας οικογένειες εργατών στην μεταλλουργία και στα ορυχεία. Η πόλη απέχει πέντε χιλιόμετρα από το τοπικό διοικητικό κέντρο, την Κρασνοαρμίσκ και περίπου πενήντα πέντε χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της περιφέρειας, το Ντονέτσκ, ένα από τα μεγάλα αστικά βιομηχανικά κέντρα της ανατολικής Ουκρανίας. Σε αυτήν την πόλη δούλεψε σχεδόν για όλη την ζωή του ο ανθρακωρύχος Γενάντι Ιβάνοβιτς Κονοπλιόφ, σε αυτήν αναδείχθηκε σε δραστήριο πολίτη και σε αυτήν η οικογένεια και οι φίλοι του τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία στα τέλη του Νοέμβρη.

Οραχοβίτσα- Κροατία Χριστούγεννα …απόγνωσης

 

Μια διαφορετική σκηνή από τις συνηθισμένες χριστουγεννιάτικες τέντες και κατασκευές στήθηκε φέτος στο κέντρο της Οραχοβίτσας, στην ανατολική Σλαβονία, αλλάζοντας εντελώς το γιορτινό κλίμα στην πόλη, που ήταν συνηθισμένη τέτοιες ημέρες να υποδέχεται πολλούς ξένους τουρίστες. Η μεγάλη σκηνή φιλοξενεί εδώ και αρκετές ημέρες τις συγκεντρώσεις εκατοντάδων εργατών του μεγάλου εργοστασίου κεραμικών Kio Keramike, που από τον περασμένο Σεπτέμβρη, κήρυξε πτώχευση και πέταξε στον δρόμο περίπου τετρακόσιους πενήντα εργαζόμενους, δίχως να τους καταβάλει ούτε τις νόμιμες αποζημιώσεις. Στο διάστημα της πτωχευτικής διαδικασίας η επιχείρηση, που ήταν από τις πιο γνωστές στην χώρα με σύγχρονο εξοπλισμό και εγκαταστάσεις, μεταβιβάστηκε σε μια άλλη εταιρία του κλάδου, η οποία σκοπεύει να ξανά-λειτουργήσει τις γραμμές παραγωγής με τους μισούς εργαζόμενους.

Αλκάνταρα – Λισσαβόνα Νύχτες θλίψης, ημέρες οργής

Ένα μήνυμα που στάλθηκε στον πρόεδρο του δημοτικού περιφερειακού διαμερίσματος της Αλκάνταρα και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και στα τοπικά μπλογκ της περιοχής έκανε γνωστό έναν νέο άστεγο άνθρωπο παρά το γεγονός πως αυτός βρίσκονταν για καιρό, κάθε βράδυ σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της συνοικίας. Ο τριάντα πεντάχρονος Κάρλος Μέντες, συνήθιζε να κοιμάται μέσα στο νάιλον προστατευτικό κάλυμμα του, μπροστά στην κεντρική είσοδο του δημοτικού συμβουλίου, από τον περασμένο Σεπτέμβριο και κανείς μέχρι τα τέλη του Νοέμβρη δεν έδωσε την παραμικρή σημασία, παρά το γεγονός πως είναι δύσκολο να μένει για πολύ αόρατος ένας άστεγος σε ένα τέτοιο σημείο. Το μήνυμα που στάλθηκε από τον πολίτη Βιτόρ Σαρμέντο, τοπικό στέλεχος του Αριστερού Μπλοκ, και συνοδεύονταν με φωτογραφίες ζητούσε την ευαισθητοποίηση της επιτροπής έτσι ώστε ο Κάρλος να τύχει μιας βοήθειας για να μην περάσει τον χειμώνα στους δρόμους.