8 Ιουλ 2016

Ροχίθ Βιμούλα.
Το απελπισμένο ταξίδι από τις σκιές στα άστρα.

Παρά το γεγονός πως ο Ροχίθ Βιμούλα, στο ιδιόχειρο σημείωμά του, κλείνει με τη φράση πως για την αυτοκτονία του δεν ευθύνεται κανείς, η είδηση ότι ο διδακτορικός φοιτητής βρέθηκε κρεμασμένος, ξεσήκωσε τους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Χαϊντεραμπάντ προξενώντας αίσθηση και αντιδράσεις σε όλη την Ινδία. Σε μια χώρα στην οποία οι αυτοκτονίες φτωχών ανθρώπων ειδικά στην ύπαιθρο είναι καθημερινό φαινόμενο, μπροστά στα ανυπέρβλητα προβλήματα επιβίωσης, η αυτοκτονία του νεαρού φοιτητή ίσως περνούσε απαρατήρητη αν δεν συσχετιζόταν με τις ιστορικές κοινωνικές διαιρέσεις και τις απίστευτες ανισότητες που διαπερνούν τη μεγάλη χώρα.

24 Ιουν 2016

Οκινάουα, Ιαπωνία
Ο διαρκής φόρος του αίματος

Η εικοσάχρονη Ρίνα Σιμαμπουκούρο από την Ουρούμα, στην ανατολική ακτή της Οκινάουα, το βράδυ της Πέμπτης, στις 28 του Απρίλη, έφυγε από το σπίτι του φίλου της με σκοπό να κάνει έναν περίπατο στην πόλη. Η νεαρή, εργαζόμενη παρτ-τάιμερ σε γραφείο, από εκείνη τη βραδιά εξαφανίστηκε. Στις 16 Μαΐου, η αστυνομία, οδηγημένη από την ομολογία ενός Αμερικάνου από τη στρατιωτική βάση της Καντένα, βρήκε το άψυχο σώμα της σε δασική περιοχή δίπλα σε μια δημοσιά, κοντά στο χωριό Οννα, στη δυτική ακτή. Ο 32χρονος Κένεθ Φράγκλιν Γκάντσον (το Σινζάτο, που χρησιμοποιήθηκε ως επώνυμο από τα δυτικά ΜΜΕ για προφανείς λόγους, είναι το όνομα της Γιαπωνέζας γυναίκας του) υπέδειξε το σημείο, αφού πρώτα ομολόγησε πως εκείνο το βράδυ, εξανάγκασε με την βία τη Ρίνα να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητό του, τη βίασε και ύστερα τη στραγγάλισε. Η αστυνομία έφτασε στον πρώην πεζοναύτη, που δούλευε σαν πολιτικό προσωπικό στη βάση, από τις κάμερες κυκλοφορίας σε συνδυασμό με τις εκπομπές που έκανε το κινητό τηλέφωνο της Ρίνα. Στην αρχή αρνιόταν κάθε σχέση αλλά αργότερα κατέρρευσε όταν η αστυνομία ανακάλυψε ίχνη του DNA της νεαρής μέσα στο αυτοκίνητό του.

10 Ιουν 2016

Ελ Φροντόν, Περού
Το λατινοαμερικάνικο....Μακρονήσι


Το Ελ Φροντόν είναι ένας άνυδρος βράχος έκτασης ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, μόλις τέσσερα μίλια ανοικτά της Καλάο, του ιστορικού λιμανιού της Λίμα, δίπλα στην πρωτεύουσα του Περού, στην ακτή του Ειρηνικού. Ακατοίκητο από αιώνες, στα χρόνια της Αποικίας, χρησίμευε σαν καταφύγιο των κουρσάρικων πλοίων που παραμόνευαν τις βαρυφορτωμένες με πλούτη ισπανικές γαλέρες στον δρόμο της επιστροφής. Εκεί το 1917 χτίστηκε μια φυλακή για βαρυποινίτες και σταδιακά επεκτάθηκε έτοιμη να δεχθεί στην δεκαετία του Ογδόντα κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, μέλη και στελέχη του ΚΚ Περού και του αντάρτικου Φωτεινού Μονοπατιού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1986, όταν τριακόσιοι περίπου άνδρες κρατούμενοι εξεγέρθηκαν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες και στην απειλή μεταφοράς τους στην τρομακτική φυλακή Κάντο Γκράντε. Για μερικές ημέρες οι κρατούμενοι, που είχαν αιχμαλωτίσει τρία μέλη της φρουράς, έγιναν κύριοι της φυλακής, έως ότου ο τότε πρόεδρος Γκαρσία διέταξε τον υπουργό Εσωτερικών Αγκουστίν Μαντίλα και τον υποναύαρχο Τζιαμπέτρι Ρόγιας να οργανώσουν την αιματηρή καταστολή. Και οι τρεις τους επιφανή στελέχη του APRA, το οποίο ξεκινώντας από αντί-ιμπεριαλιστικές θέσεις προπολεμικά, κατέληξε ένα αστικό, αντιδραστικό και διεφθαρμένο, καθεστωτικό κόμμα, με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο.

28 Μαΐ 2016

Οσκαρ Λόπες Ριβέρα
Το τίμημα της υπερηφάνειας

Στις 29 Μαΐου ο εβδομήντα-τριάχρονος πορτορικανός Όσκαρ Λόπες Ριβέρα, συμπληρώνει τριάντα πέντε χρόνια κλεισμένος σε αμερικάνικες φυλακές. Από αυτά, δώδεκα σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης. Συνελήφθη το 1981 και καταδικάστηκε σε πενήντα πέντε χρόνια φυλάκιση με την κατηγορία της ανατρεπτικής συνομωσίας ενάντια στο αμερικάνικο κράτος. Το 1987 του προστέθηκαν ακόμη δεκαπέντε χρόνια άδικης ποινής, επειδή θεωρήθηκε πως σχεδίαζε να αποδράσει. Σήμερα βρίσκεται στις ομοσπονδιακές φυλακές Terre Haute, της Ιντιάνα και είναι ο κρατούμενος με τα περισσότερα χρόνια σε κελί, στην σύγχρονη ιστορία του κινήματος ανεξαρτησίας του Πουέρτο-Ρίκο.

8 Απρ 2016

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία
Η πεταλούδα ...του αίματος

Η Κυμοθόη Σάγγαρις, ή αλλιώς κόκκινο αίμα, ανήκει στην οικογένεια Νεμφαλίδαι, την μεγαλύτερη από τις πέντε ομάδες στις οποίες έχουν ταξινομηθεί τα περισσότερα από εκατό χιλιάδες γνωστά είδη πεταλούδων στον κόσμο. Είναι μια εντυπωσιακή πεταλούδα περιζήτητη στους συλλέκτες, που ενδημεί στην Κεντρική και Δυτική Αφρική, στα δάση της Γουινέας, της Νιγηρίας, του Κονγκό και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Όταν η γαλλική κυβέρνηση του Ολάντ, αποφάσισε τον Δεκέμβριο του 2013 να επέμβει στρατιωτικά στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, οι στρατηγοί έδωσαν στην επιχείρηση το όνομα αυτής της πεταλούδας. Με αυτόν τον τρόπο οι εμπνευστές της Επιχείρησης Σάγγαρις, ήθελαν να δείξουν πως η εκστρατεία τους στην καρδιά της Αφρικής έχει μερικά από τα χαρίσματα της σπάνιας πεταλούδας. Δεν είναι ποτέ κακιά, ζει για μικρό χρονικό διάστημα, είναι όμορφη και η συμπεριφορά της είναι πάντα προβλέψιμη και λογική! Όπως ήταν αναμενόμενο όμως, από το 2013 στην δύστυχη αυτή χώρα της κεντρικής Αφρικής, η γαλλική επέμβαση με την έγκριση του ΟΗΕ και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε ακριβώς το αντίθετα χαρακτηριστικά από αυτά που συμβολίζει το πέταγμα και η συμπεριφορά της Κυμοθόης Σάγγαρις. Η μόνη σχέση που είχε με αυτήν ήταν το χρώμα! Το βαθύ κόκκινο του αίματος!

25 Μαρ 2016

Καζακστάν
Οι Σταχτοπούτες της Αστανά

Πριν φτάσει στις αρχές του περασμένου αιώνα, η νεαρή σοβιετική εξουσία, στις στέπες του σημερινού Καζακστάν, ήταν πολύ συνηθισμένο οι πλούσιοι Καζάκοι να αγοράζουν τις νεαρές γυναίκες των φτωχών οικογενειών για να τις παντρευτούν. Μαζί τους αγόραζαν και το μερίδιο που αναλογούσε σε αυτές, τα ζώα της οικογένειας, και με αυτόν τον τρόπο το ζωικό κεφάλαιο συγκεντρωνόταν ολοένα και σε λιγότερα χέρια. Η πολυγαμία ήταν καθιερωμένη στους νομάδες κτηνοτρόφους της Κεντρικής Ασίας αλλά μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να πάρουν πολλές γυναίκες στις γιούρτες και στα σπίτια τους. Με ισχυρά τα κατάλοιπα των παλιών παγανιστικών δοξασιών, ακόμη και όταν ασπάστηκαν την ισλαμική θρησκεία, οι πληθυσμοί της Κεντρικής Ασίας διατηρούσαν για αιώνες την πολυγαμία σαν απόλυτο ανδρικό δικαίωμα, εφαρμόζοντας για οικογενειακό δίκαιο την Σαρία. Με τη νίκη των μπολσεβίκων και την σταδιακή επέκταση της σοβιετικής εξουσίας, τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Στις 14 Ιουνίου του 1921, η Κεντρική Επιτροπή της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Τουρκεστάν κατάργησε την πολυγαμία και τον θεσμό της προίκας και τις κατέταξε στις ποινικά κολάσιμες πράξεις. Για τις μέχρι τότε πολυγαμικές οικογένειες επέτρεψε μια μεταβατική περίοδο μέχρι το 1926, έτσι ώστε να διευθετηθούν ζητήματα που αφορούσαν κυρίως την ανατροφή των παιδιών. Από τότε, στο Καζακστάν, το οποίο έγινε σοβιετική δημοκρατία το 1936, αλλά και στις υπόλοιπες κέντρο-ασιατικές σοσιαλιστικές δημοκρατίες, όπως επίσης και στον Καύκασο, η κοινωνική θέση των γυναικών γνώρισε μια κοσμογονική αλλαγή. Εντάχθηκαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους στην παραγωγική διαδικασία, εκτινάχθηκαν οι δείκτες μόρφωσης και εκπαίδευσης, με την υποχρεωτική εκπαίδευση των νεαρών κοριτσιών και φυσικά ούτε λόγος για πολυγαμίες, προίκες και άλλα προϊστορικά και φεουδαρχικά κοινωνικά φαινόμενα.

12 Μαρ 2016

Μπέρτα Κάσερες - Ονδούρα
Μια προαναγγελθείσα δολοφονία

Η Ισαμπέλ Μπέρτα Κάσερες Φλόρες σε μια συνέντευξη της στο Αλ Τζαζίρα τον Δεκέμβρη 2013, είχε εκμυστηρευτεί πως ανησυχεί για την ζωή της και παίρνει προφυλάξεις, ύστερα από τις αμέτρητες απειλές που είχε δεχθεί από τους ιδιωτικούς φρουρούς της ανώνυμης εταιρίας Dessarollos Energeticos (DESA). Αποκάλυπτε μάλιστα πως ο στρατός της Ονδούρας έχει μια λίστα με δεκαοκτώ μελλοθάνατους, καταζητούμενους αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το όνομα της είναι στην κορυφή. “Θέλω να ζήσω, υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω να κάνω σε αυτόν τον κόσμο.. Παλεύω για το έδαφος μας, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, ξέρω όμως πως σε αυτήν την χώρα που υπάρχει απόλυτη ατιμωρησία είμαι ευάλωτη...όταν αποφασίσουν να με σκοτώσουν, θα το κάνουν”. Τα λόγια της Μπέρτα Κάσερες ήταν δυστυχώς προφητικά. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 3 Μαρτίου, παραμονή των γενεθλίων της, μια ομάδα ενόπλων εισέβαλε στο σπίτι της και την πυροβόλησε. Η Μπέρτα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, κατοικούσε, μαζί με την μητέρα της, στην γειτονιά Ελ Καλβάριο, σε μια πευκόφυτη περιοχή της Εσπεράντζα μια πόλη της δυτικής Ονδούρας στην επαρχία της Ιντιμπούτσα. Δεν την προστάτεψε δυστυχώς η διεθνής φήμη της, όντας επικεφαλής του Συμβουλίου των Αυτοχθόνων και Λαϊκών Οργανώσεων (COPINH) της χώρας και βραβευμένη με πολλές διακρίσεις στο εξωτερικό για την δράση της με σκοπό υπεράσπιση της γης και των νερών της του Ρίο Μπλάνκο ενάντια στα τεράστια υδροηλεκτρικά φράγματα. Ούτε η απόφαση της Διαμερικανικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που ζητούσε από την κυβέρνηση να προστατεύσει την ζωή της.

14 Φεβ 2016

Σουρ, Ντιγιάρμπακιρ
Η κούρδικη ….Γκουέρνικα


Εκατό μέτρα ψηλότερα από εκεί που κυλάει ο Άνω Τίγρης και αφού μεσολαβεί μια στενή λωρίδα εύφορης γης γεμάτη με λαχανόκηπους και οπωροφόρα δένδρα ( οι περίφημοι μπαχτσέδες Χεβσέλ) , στην δεξιά όχθη του ποταμού, υψώνονται τα επιβλητικά μαύρα τείχη της παλιάς πόλης του Ντιγιάρμπακιρ. Η ιστορία του κάστρου είναι απόλυτα ταυτισμένη με την πολυκύμαντη πορεία της πόλης στο διάβα των αιώνων από την εποχή του Ασσυριακού βασιλείου ως τα σήμερα. Τον τρίτο μεταχριστιανικό αιώνα, στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’ πραγματοποιείται η πρώτη συστηματική κατασκευή, εκεί που υπήρχαν τα προϊστορικά περιτειχίσματα. Στην συνέχεια έγιναν προσθέσεις και αλλαγές από τους πολλούς κατακτητές της πόλης, ειδικά τους Οθωμανούς. Εξαιρετικό δείγμα της μεσαιωνικής στρατηγικής τέχνης στην Μέση Ανατολή, τα διπλά τείχη από μαύρο βασάλτη, ύψους δώδεκα μέτρων, εκτείνονται σε μήκος 5,8 χιλιομέτρων, διαθέτοντας ογδόντα δύο πύργους και τέσσερις πύλες, στα αντίστοιχα σημεία του ορίζοντα. Οι οχυρώσεις του Ντιγιάρμπακιρ είναι το καλύτερο ζωντανό παράδειγμα μιας ομάδας κάστρων που χτίστηκαν σε πεδιάδες, χρησιμοποιώντας ένα φυσικό χαρακτηριστικό, όπως ένα βράχο στη θάλασσα ή ένα ποτάμι, ως όριο στη μία πλευρά τους.

15 Ιαν 2016

Στενό Όρεσουντ, Δανία, Σουηδία
Το πτώμα στην γέφυρα

Η εμπορικά πετυχημένη τηλεοπτική αστυνομική σειρά Bron /Broen, (στα αγγλικά, The Bridge), κοινή παραγωγή της δανικής με την σουηδική τηλεόραση, στον πρώτο κύκλο της, ξεκινά με την ανακάλυψη ενός γυναικείου πτώματος πάνω στην γέφυρα Όρεσουντ. Ύστερα από μια ξαφνική συσκότιση, ανακαλύπτεται, ακριβώς πάνω στην νοητή συνοριακή γραμμή, ένα άψυχο γυναικείο σώμα. Όταν οι σπεύδουν οι αστυνομικοί, διαπιστώνουν πως κάτω από τα ρούχα υπάρχουν τμήματα δύο γυναικείων σωμάτων, ακρωτηριασμένα στην μέση και ενωμένα μεταξύ τους. Η έρευνα τους οδηγεί στα δύο θύματα. Το επάνω τμήμα, είναι μιας σουηδής πολιτικού, επικεφαλής του συμβουλίου του Μάλμε, της Kerstin Ekwall. Και το κάτω, της Monique Brammer, μιας ναρκωμανούς πόρνης από την Δανία. Αυτή είναι η αρχή μιας σειράς δολοφονιών και ενός αστυνομικού κυνηγητού για να βρεθεί ο πανούργος ψυχοπαθής δολοφόνος. Αυτός διατείνεται με μηνύματα του πως όλα γίνονται για να καταδειχθούν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουν οι δύο σκανδιναβικές χώρες.